Wijkbericht 24 juni

Boeiend gesprek over het  avondmaal

We hebben op de kerkenraadsvergadering van juni een uiterst belangwekkend gesprek gevoerd over de relatie tussen de doop en het avondmaal. Dit naar aanleiding van de notitie van Jan Scheele – Goedhart. U treft deze notitie aan op de website van de Diependaalse kerk en in het laatste nummer van Diependaalcontact.

We hadden het over de vraag aan welke voorwaarde moet worden voldaan om aan het avondmaal deel te kunnen nemen. Tot op heden is het zo dat het avondmaal openstaat voor mensen die belijdenis van hun geloof hebben afgelegd of de geloofsdoop hebben ontvangen. In de gesprekken die in de gemeente hebben plaatsgevonden, hebben gemeenteleden aangegeven dat wat hen betreft ook kinderen welkom zijn. In de notitie wordt verwoord dat daar vanuit de Bijbel geen principieel bezwaar tegen bestaat. Er blijkt een samenhang te zijn tussen dopen en avondmaal vieren. In de vroege kerkgeschiedenis was het de praktijk dat gedoopte kinderen, waaronder zelfs zuigelingen, het sacrament ontvingen. In de protestantse traditie hecht(te) men sterk aan het bewust meevieren van kinderen, waardoor de leeftijd van meevieren mettertijd is verschoven. Belijdenis doen vloeide daaruit voort, hoewel we dit niet kunnen lezen in de Bijbel.

We hebben het gehad over de vraag hoe je aan deze twee zaken tegelijk recht kunt doen. Aan de ene kant aan de  ruimte die er is voor kinderen aan het avondmaal en aan de andere kant het belang van het bewust meevieren van jonge gemeenteleden en het oproepen van jonge mensen tot een bewuste geloofskeuze. Een vraag die zich niet eenvoudig laat beantwoorden. Uit het gesprek bleek dat men hecht aan een persoonlijk commitment van mensen. Het zou niet zo mogen zijn dat het openstellen van het avondmaal voor kinderen de geloofsbelijdenis overbodig maakt. De opmerking werd gemaakt dat dopen en het belijden van je geloof twee kanten van dezelfde munt zijn. Ze horen wezenlijk bij elkaar. In de traditie waar de geloofsdoop wordt aangehangen valt dat moment samen, maar in onze traditie is het in de tijd uit elkaar geschoven. Eerst komt Gods ja tot ons (in de doop), daarna volgt het menselijke antwoord daarop (de belijdenis). Dat menselijke ja-woord doet er ook toe.

Aangezien er bij Vitamine G een aantal ouders meeleven, die er bewust voor kiezen hun kinderen op weg naar de doop te laten zegenen, ging het gesprek nog dieper. Want hoe staat het dan met deze kinderen? Mogen zij dan, omdat ze niet gedoopt zijn, het avondmaal niet meevieren? Deze vraag maakte veel los, want is het zo dat gedoopte kinderen delen in het heil en ongedoopte kinderen niet? Of mag je in het laatste geval zeggen dat die kinderen geheiligd zijn door het geloof van hun ouders? Ook daar valt iets voor te zeggen. Aan de andere kant werd opgemerkt:’ iemand die er bewust voor kiest zijn kind niet te laten dopen vanwege het accent op de eigen geloofskeuze, zal die er bij zijn kind op aandringen wel het avondmaal mee te vieren?’

U begrijpt dat het een boeiend gesprek was, waar we nog lang niet uit zijn. Het maakte duidelijk dat er spanning zit tussen principes en de praktijk. In de praktijk neigt de kerkenraad naar een visie op het avondmaal waarin gastvrijheid centraal staat. Wij willen een open missionaire gemeenschap zijn, waarin iedereen zich welkom mag voelen. Onze Heer Jezus Christus staat in het hart  van de gemeenschap. Ieder die betrokken is, ieder die gericht wil zijn op dat centrum, hoort er helemaal bij. Ook als er in die gerichtheid sprake is van een verschil in afstand. De een leeft dichter bij de Heer dan de ander, die wellicht nog zoekend is en net in de gemeente is binnengekomen of als kind nog over een wat ongedefinieerd geloof beschikt. De vraag die is blijven liggen is of deze visie zou kunnen helpen de spanning te overbruggen tussen de principiële overwegingen en de gewenste praktijk. Deze vraag nemen we mee naar de vergadering van de kerkenraad van augustus. Daarna hopen wij de gemeente over het avondmaal te horen, zoals dat kerkordelijk is voorgeschreven. Hoe dan ook: u zou de zomer kunnen gebruiken om over deze zaken na te denken en met elkaar in gesprek te gaan. Het is de kerkenraad in ieder geval goed bevallen openhartig met elkaar van gedachten te wisselen.

Doordenkertje

God verandert ons van mensen die voor God doen wat ze kunnen,

in mensen die met verbazing en eerbied zien wat God in hen doet.

De ware godsdienst is niet een dienst van de mens aan God,

maar van God aan de mens.

(‘Het verlangen van God’, Henk Binnendijk, 2014)

ds. Gerard Kansen

Opbrengst collecten

15 juni: 1. € 73,15; 2. € 53,65; 3. € 43,–.

22 juni: 1. € 76,95; 2. € 55,35; 3. € 81,85; Vit. G € 47,15